Μήπως όμως πρόκειται για έλλειψη αυτογνωσίας; Πως είναι δυνατόν εμείς που αφήσαμε τη χώρα μας για να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας σε μία άλλη χώρα να σκεφτόμαστε κατ᾽αυτόν τον τρόπο, ειδικά όταν το μεγαλύτερο μέρος των νεοΕλλήνων βρίσκεται σε χώρες όπως Γερμανία, Ολλανδία, Αγγλία, Βέλγιο, Αυστρία. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι μία χώρα αποστολής αλλά και υποδοχής μεταναστών και ᾽μεις καλώς ή κακώς ανήκουμε σ᾽αυτήν την κατηγορία. Μας πειράζει όταν οι Ολλανδοί μας αντιμετωπίζουν με καχυποψία ή προκατάληψη και ρατσισμό λόγω της καταγωγής μας και ας έχουμε πτυχία και μία λίστα προσόντων που ξεπερνούν αυτά των Ολλανδών πολλές φορές, αλλά παρόλαυτα το ίδιο δεν κάνουμε και ᾽μεις στους μετανάστες;
Και φυσικά να μην ξεχνάμε πως οι Έλληνες ανέκαθεν μετανάστευαν στο εξωτερικό και δεν ήταν πάντα μορφωμένοι και νέοι με μεταπτυχιακά, αλλά πολλές φορές αγράμματοι άνθρωποι που άφηναν την οικογένειά τους, μ᾽ένα σακίδιο στον ώμο και λίγα χρήματα και έφευγαν στο εξωτερικό με την ελπίδα ότι θα βρουν αμέσως δουλειά.
Κρίνουμε και αρνούμαστε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που όπως αποδεικνύεται διαλέγουν μεταξύ σφαίρας και πνιγμού και μετατρέπουμε το δράμα τους σε ευκαιρία διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη της αλληλεγγύης; Οι άνθρωποι αυτοί, και αναφέρομαι στους Σύριους, είναι άνθρωποι μορφωμένοι, μιλούν αγγλικά και σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι φτωχοί, αλλά δυστυχώς άνθρωποι παγιδευμένοι που η σκληρότητα του πολέμου τους στέρησε την ελπίδα και η Ευρώπη της αλληλεγγύης το μέλλον. Η ξενοφοβία τελικά σκοτώνει.