ΕΙΔΟΜΕΝΗ, ΔΙΧΑΣΜΟΣ & ΒΟΗΘΕΙΑ – Συνεντευξη με την 19χρονη εθελοντρια Ελευθερια Γκιργκενη

ΕΙΔΟΜΕΝΗ, ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ – ΤΡΕΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Συνέντευξη με την Ελευθερία Γκιργκένη που δίνει καθημερινά το δικό της αγώνα για να βοηθάει όσους το χρειάζονται. Γράφει ο Παναγιώτης Γιουβανάς.

Η δεκαεννιάχρονη Ελευθερία Γκιρκένη, από τη Θεσσαλονίκη, μας δίνει καθημερινά μαθήματα ανιδιοτέλειας, δυναμισμού κι ελπίδας. Η Ελευθερία μόλις τελείωσε το σχολείο και ασχολείται επαγγελματικά πλέον με το χορό. Μας δείχνει πόσο ευαισθητοποιημένη είναι η νεολαία μας στον ανθρώπινο πόνο και μας απαντά σε ορισμένα ερωτήματα για το προσφυγικό εκ των έσω.

Η γνώμη σου για τους ανθρώπους;

Αρχικά αγαπώ τους ανθρώπους, μας θεωρώ περίεργα όντα και θα ήθελα στο μέλλον να μας δω να συμπεριφερόμαστε σωστά ο ένας στον άλλον χωρίς διακρίσεις κι εξαιρέσεις.

Τι σε ώθησε στην προσωπική σου συμμετοχή για βοήθεια;

Η ανάγκη να νιώσω οτι απαλύνω τον πόνο ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια και κυρίως μικρά παιδιά που στερούνται τις οικογένειές τους.

Από αυτά που έχεις ζήσει, θεωρείς πως ο ελληνικός λαός βοηθάει τους πρόσφυγες;

Αρχικά ο περισσότερος κόσμος ερχόταν και βοηθούσε ή ενίσχυε τους πρόσφυγες με τρόφιμα. Μετά, όμως, από τόση προπαγάνδα στα ΜΜΕ άρχισαν όλοι να γυρνουν την πλάτη τους, ακόμη και να εναντιώνονται σ’ εμάς που συνεχίζουμε.

Είσαι ένα άτομο που βοηθά καιρό στην Ειδομένη. Πώς ζουν εκεί αυτοί οι άνθρωποι;

Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει αλλά προσπαθούν να ξανακερδίσουν την καθημερινότητά τους, για παράδειγμα δημιούργησαν τις δικές τους αγορές, ακούν τη μουσική τους, διατηρούν τον πολιτισμό τους. Από τη μια υπάρχουν οι οικογένειες που προσπαθούν να ζήσουν όσο πιο ειρηνικά μπορούν, όπως παλαιότερα. Και από την άλλη υπάρχουν άτομα τα οποία μοιράζουν φυλλάδια στη γλώσσα τους και προσπαθούν να τους ξεσηκώσουν για ν’ ανοίξουν τα σύνορα. Πάντως είναι αρκετά δύσκολο να πείσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους να αφήσουν αυτό το μέρος και να μεταφερθούν στα κέντρα φιλοξενίας. Έχουν δημιουργήσει τη δική τους κοινωνία.

Οι πληροφορίες που έχουμε για τα κέντρα φιλοξενίας ειναι ελάχιστες. Τι γνωρίζεις εσύ γι’ αυτά;

Τα κέντρα φιλοξενίας, θεωριτικά, δημιουργήθηκαν για ολιγοήμερη φιλοξενία μέχρι να αποφασιστεί ποια χώρα θα δεχτεί αυτούς τους ανθρώπους που έχουν έτοιμα χαρτιά και έχουν κάνει την ηλεκτρονική αίτηση με τη βοηθειά μας. Ως χώροι διαβίωσης, τα κέντρα, είναι σίγουρα πιο ασφαλείς. Απαγορεύεται η είσοδος και η έξοδος μετά τα μεσάνυκτα και οι άνθρωποι δεν είναι τόσο εκτεθιμένοι στα καιρικά φαινόμενα. Από την άλλη κι εκεί είναι συνοστισμένοι, δεν υπάρχουν καλές συνθήκες υγιεινής και τελικά η διαμονή τους εκεί γίνεται σχεδόν μόνιμη. Πηγαίνουν για λιγες μέρες και μπορεί να μείνουν για ένα ή και δύο χρόνια.

Έχεις βοηθήσει και στις ηλεκτρονικές αιτήσεις;

Βέβαια! Ήρθαν τρία παιδιά στο σπίτι μου. Τα δύο χωρίς οικογένειες εδώ. Κάναμε τις αιτήσεις τους και επειδή στην επιστροφή γίνονταν επεισόδια τους φιλοξένησα για ένα βράδυ. Πολύ ευγενικά και καλά παιδιά. Εκτίμησαν το σπίτι. Ο καθένας τους έμεινε απο μιάμιση ώρα στο μπάνιο. Τους είχε λείψει το ζεστό μπάνιο. «Έχω να κάνω ζεστό μπάνιο πάνω από ένα μήνα», είπε ο μικρούλης στη γλώσσα του και μου μετέφρασαν οι μεγαλύτεροι στα αγγλικά. Σοκαρίστηκα! Τα δυο παιδιά γύρισαν στον καταυλισμό και φιλοξενώ πλέον μόνιμα το ένα.

Πώς ήταν η κατάσταση στην Ειδομένη πριν τη μεταφορά και τι γνωρίζεις για τα νέα δεδομένα;

Τρόφιμα υπήρχουν αρκετά αλλά και ρούχα. Αυτά που κυρίως έλλειπαν και μας ζητούσαν είναι είδη καθαρισμού από χλωρίνες μεχρι μωρομάντιλα και πάνες. Το ευχάριστο στην όλη υπόθεση είναι ότι ανέλαβαν δράση οι Borderfree. Είναι Γερμανική και Ελβετική οργάνωση που αυτοχρηματοδοτείται από τους εθελοντές της παγκοσμίως. Κάθε εβομάδα έρχονταν άλλοι εθελοντές που τα ανέλαβαν όλα. Μαγείρευαν, μοίραζαν τρόφιμα, μας ειδοποιούσαν για το ποιές ανάγκες υπάρχουν σε αντικείμενα και τους τα πηγαίναμε. Είναι τρομεροί, συνεργαζόμουν συστηματικά μαζί τους το τελευταίο διάστημα. Έπειτα αποφασίστηκε να εκκενωθεί το μέρος. Σήμερα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα εκεί. Μόνο κάποιοι ελάχιστοι πρόσφυγες σε εγκαταλειμένα βενζινάδικα στην περιοχή. Οι υπόλοιποι έχουν μεταφερθεί σε νέα camps, στη λογική των hotspots, γύρω από τη Θεσσαλονίκη οπότε πλέον δεν έχουμε πρόσβαση και δε γνωρίζουμε για τις συνθήκες εκεί.

Τέλος Ελευθερία τί είναι αυτό που θα ήθελες αν μπορούσες να πεις κάτι σε όλους τους ανθρώπους στη γη;

Αυτό που θα ήθελα να τους πω είναι οτι πρέπει να βοηθάμε όλοι οι άνθρωποι αυτούς που έχουν ανάγκη χωρίς διακρίσεις. Όλοι μας κάποια στιγμή μπορεί να βρεθούμε σε αντίστοιχη θέση. Ακούω συνεχώς πως πρέπει να βοηθάμε τους Έλληνες που βρίσκονται στο δρόμο και όχι του ξένους. Αν αυτοί που το  έλεγαν βοηθούσαν κιόλας δε θα υπήρχε ούτε ένας άστεγος. Πάντως έχω να πω και ντροπή μας που ρίξαμε δακρυγόνα σε άοπλους ανθρώπους. Ένα παιδί με το οποίο μιλουσα εκείνη τη στιγμή στο τηλέφωνο μου είπε: «Συγγνώμη αν δεν μπορέσω να σου ξαναμιλήσω, νομίζω πως είμαι πάλι στη Συρία». Καλώ όλο τον κόσμο να μη παίρνει στα σοβαρά την προπαγάνδα που κάνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί για το προσφυγικό και να βοηθήσουμε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να ενωθούμε όλοι μαζι και να πιέσουμε τους ανώτερους για λύσεις.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την Ελευθερία Γκιργκένη για τη συνέντευξη που μου παραχώρησε.

Ένα τόσο μικρό κορίτσι με τόσο μεγάλα ιδανικά κέρδισε σίγουρα το σεβασμό μου και την απεριόριστη εκτίμησή μου. Όσο γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους δεν χάνω την ελπίδα μου. Μπράβο Ελευθερία.

Παναγιώτης Γιουβανάς